Öz
Terörizm olarak nitelendirilen bombalama
türü eylemlere tarihin çok eski dönemlerinde, sosyal ve ekonomik amaçlarına
ulaşmaya, iktidarı ele geçirmeye çalışan topluluklarda da görmekteyiz.
Kamuoyunu silahlı eylemle etkileme amacını taşıyan terör örgütleri “eylemle propaganda” kavramını ortaya koyarken, fikirlerin
eylemlerden doğduğunu ve “eylemle propaganda”nın bilinçsiz halkı
uyandırmak için güçlü bir silah olduğunu savunurlar. İnsan, mal ve çevre
üzerinde büyük yıkıcı etkileri olan bombalama ve sabotaj türü eylemlerin
maliyetleri sadece ekonomik değil aynı zamanda psikolojiktir. Patlama sonucu
oluşan travmalarda mağdur kişiler içinde yaşadığı topluma hatta insanlığa karşı
güvenini kaybedebilir.
Ülkemiz, bombalama ve sabotajların neden
olduğu maddi ve psikolojik zararları en aza indirmek için reaktif değil
proaktif politikalar geliştirip uygulamalı, eylem sonrası olaya müdahaleden
önce eylemin oluşmaması için gerekli güvenlik önlemlerine ağırlık vermelidir. Toplumsal
bilinci ve duyarlılığı artırmak, terör eylemlerinin etkilerini ve terör
örgütlerinin propaganda çalışmalarının etkisini en aza indirmek için eğitim
çalışmalarına ağırlık verilmeli, askerlik görevini yapmak üzere silah altına
alınan gençlerin, özellikle acil müdahale ve kurtarma konularında teknik eğitim
almaları sağlanmalıdır.
Kitlesel katliama dönüşen bombalama ve
sabotaj türü eylemlerin öncesi, eylem anı ve eylem sonrası yapılması gereken
işlemlere ilişkin bilgi sunmak makalemizin amacını oluşturmaktadır.
Kaynakça
- Acar, Ü. (2012), A’dan Z’ye Terörizm. Ankara: Kripto Yayınları.Baykara, M., Daş, R., Karadoğan İ. (2013). Bilgi Güvenliği Sistemlerinde Kullanılan Araçların İncelenmesi. Elazığ, 1st International Symposium on Digital Forensicsand Security ss.231-239.Can, H. (2002), Organizasyon ve Yönetim.Ankara: Siyasal Kitabevi.Canberk, G. ve Sağıroğlu, Ş. (2006), Bilgi Güvenliği ve Süreçleri Üzerine Bir İnceleme. Politeknik Dergisi, Cilt 9, (3): ss.165-174Caşın, M.H. (2008), Uluslararası Terörizm., Ankara: Nobel Yayın. Çetinkaya, M. (2008), Kurumlarda Bilgi Güvenliği Yönetim Sisteminin Uygulanması. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Akademik Bilişim, Yayın No:67, ss.511-516.Cevher, E. (2003), Bilişim teknolojileri ile Yaratılan Yeni Bir Yaklaşım: Yönetişim. Gazi Üniversitesi MBA, ss.1-6.Drucker, P. F. (1994), Yönetim. Görevleri, Sorumlulukları, Uygulamaları. Fatoş Dilber (Çev.). Ankara: ODTÜ Basım İşliği.Durkheim, E. (1992), İntihar. Özer Ozankaya (Çev.). Ankara: İmge Kitabevi.Ergünay, O. (2002), Afete Hazırlık ve Afet Yönetimi. Ankara:Türkiye Kızılay Derneği Genel Müdürlüğü Afet Operasyon Merkezi.Ersanel, N.(2001), Siber İstihbarat. Ankara:ASAM Yayınları.Füller, G. E.(2004), Siyasal İslam’ın Geleceği. İstanbul: Timaş Yayınları.Güler, H. H. (2008), Zarar Azaltmanın Temel İlkeleri. Mikdat Kadıoğlu, ve Emin Özdamar (Ed.), Afet Zararlarını Azaltmanın Temel İlkeleri içinde (ss. 35-51 ). Ankara: T.C İçişleri Bakanlığı-Japonya Uluslararası İşbirliği Ajansı (JICA). Köseoğlu, A. M. (2015), Afet Yönetimi ve İnsani Yardım. Ankara: Nobel Yayınevi. Leblebici, Ö. (2014), Afetlerde Kamu Yönetiminin Rolü ve Toplum Temelli Afet Yönetimine Doğru. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2, ss.457-477.Mojtahedi, M. ve Oo, B.L. (2017), Critical Attributes for Proactive Engagement of Stakeholders in Disaster Risk Management. International Journal of Disaster Risk Reduction, number, 21.Pape, R. (2006), Dying to Win: The Strategic of Suicide Terrorism.. Australlian Army Journal, 3 (3).Peker, Ö. ve Aytürk, N. (2000), Etkili Yönetim Becerileri. Ankara: Yargı YayıneviRoberts, P. S.(2006), FEMA After Katrina. Policy Review No. 137, June & July, ss.15-33.Sayıştay Başkanlığı. (2003), Hazine Bilişim Sistemleri Denetim Raporu. Ankara: SayıştaySevinçok, L. (2012), İntihar Saldırıları. Ankara:Bencekitap.Şenel M., ve Şenel, A.T.(1997), İstihbarat ve Genel Güvenlik Konularımız. Ankara: İDB Yayınları.Simon, D.W.(1991), Violent Conflict in the International System of the 1990s. New Thinking and Developments in International Politics, Neal Riemer (Ed.), The Miller Center, New York, ss. 79-106.Tack, P. B. (1994), Kriz Zamanı Yönetim. (Çev.: Güneri Yakut).İstanbul: İlgi Yayıncılık.Tunçsiper, B., Gönen, İ. (2001), Dönemsel Olayların Turizm Ekonomisine Etkileri ve Çözüm Önerileri II. Ulusal Türkiye Turizm Araştırma Enstitüsü, Türkiye Turizmi Sempozyumu Tebliğler Kitabı. Vural, Y., Sağıroğlu, Ş. (2008), Kurumsal Bilgi Güvenliği ve Standartları Üzerine Bir İnceleme. Gazi Üniversitesi Mühendislik ve Mimarlık Fakültesi Dergisi, Ç:23(2), ss.507-522.Yarar, E.(1996), Türk Medyasının Asıl Düşmanı Kavram Kargaşasıdır. Yeni Türkiye Dergisi, Medya Özel Sayısı, ss.1205-1217.Yılmaz, S. (2006), 21.Yüzyılda Güvenlik ve İstihbarat. İstanbul: Alfa Yayınları.Zincir, O. ve Yazıcı, S. (2013), Kriz Yönetimi ve Afetlerde Sosyal Medya Kullanımı. İ. Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 49, ss.65-82.Hukuki Metinler22.7.1981 Tarih ve 2495 sayılı Bazı Kurum ve Kuruluşların Korunması ve Güvenliklerinin Sağlanması Hakkında Kanun16.10.1988 Tarih ve 88/13543 Sayılı Sabotajlara Karşı Koruma Yönetmeliği29.05.2009 Tarih ve 5902 Sayılı Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sosyoloji |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Eylül 2019 |
| Gönderilme Tarihi | 4 Ağustos 2019 |
| Kabul Tarihi | 28 Ağustos 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 1 Sayı: 1 |
https://dergipark.org.tr/usbed
Baş Editör: Prof. Dr. Aytekin Demircioğlu